De Inn stroomopwaarts volgend vervolgen we onze weg, waar we in het voorjaar geëindigd zijn. Vanuit Innsbruck kun je twee routes volgen, welke zich splitst bij de spoorbrug. Je kunt hier kiezen om op de zuidelijke oever te blijven, waarbij je min of meer onder/naast de snelweg loopt, of je kunt, zoals wij gedaan hebben, oversteken via de spoorbrug naar de noordelijke oever. Je volgt de rivier de Inn tot voorbij het vliegveld. Je hoort hier wel de snelweg, maar het is verder een rustig pad. Na 7,49 km steken we de rivier voor de tweede keer over en bereiken Völs. Hier is het weer even spoorzoeken, maar na circa 600 kilometer Jakobsweg zijn wij er al wel aan gewend geraakt. We weten er inmiddels wel raad mee, maar toch vinden we het fijn als Jacobus ons zo nu en dan een teken geeft welke richting we op moeten. Het kerkje van Afling was gesloten, dus helaas geen stempel. Circa 500 meter verderop zien we een kastje aan een boom met daarin een stempel en een gastenboekje. Het oude vrouwtje van de naastgelegen boerderij komt meteen naar buiten en is nieuwsgierig naar wat we in het boekje hebben geschreven. Ze geeft ons een paar appels en vertelt ons dat de route na ongeveer 500 meter rechtsaf het veld in gaat. Met een stempel, fruit en goede raad gaan we weer verder. Na Unterperfuss hopen we een bankje te vinden langs de Inn, maar als je ze nodig hebt, zijn ze in geen velden of wegen te vinden. Bij de brug (richting Zirl) is een warenhuis met café, dus daar hebben we ons tegoed gedaan aan een halve liter apfelsaft gespritzt! Die hadden we zeker verdiend, want het was vandaag heet, heter, heetst, met temperaturen van 35 graden. Dit zorgde ervoor dat de etappe wel zwaarder werd. Met nieuwe kracht lopen we verder over het open veld, met bankjes in overvloed, naar Inzing, waar we overnachten in de Pilgerherberge van Pfarrer Tausch. Regelmatig zien we bordjes met mooie teksten en aanwijzingen voor de pelgrimsherberg. Bij de herberg aangekomen, staat de deur open, maar is er niemand te bekennen. Op de deur staat een telefoonnummer en we vernemen dat we ons kunnen installeren in de herberg. Pfarrer Tausch is op vakantie, maar later zien we nog wel Julius, die hier als Praktikant werkt.
Nog voor zonsopgang waren we al uit de veren. Vroeg vertrekken is momenteel belangrijk, aangezien de temperaturen in de loop van de dag tot grote hoogtes komen. In verband met de hoge temperaturen willen we het grootste gedeelte van de etappe al gelopen hebben, voordat het echt te warm wordt. De route loopt grotendeels door open vlaktes met weinig schaduw, dus we zijn al om 06.30 uur vertrokken! De zon komt al snel achter de bergen vandaan, de lucht is hemelsblauw.
Overal waar we op de velden kijken zien we appel- en perenbomen, vol met vruchten. Veel fruit is al van de boom gevallen en ligt gekneusd op de weg. Het ruikt zoet en de wespen genieten. Ook metershoge maïsvelden met goudkleurige maïskolven kleuren het landschap. Wij rijgen de dorpjes aan elkaar, tussen de dorpjes liggen slechts 1 tot 2 kilometer: Toblaten, Hatting, Polling en Flaurling. De plaatsen eindigend op –ing lagen aan de vroegere Salzstraße (zoutstraat) waarbij het zout van de Haller Salzbergwerk naar het Oberinntal ging.
Vanaf Thannrain/Windfang zien we ons doel voor vandaag al liggen: Stams, vooral het Stift is al van verre zichtbaar. Het duurt echter nog even voordat we er zijn. Helaas mogen er alleen mannelijke pelgrims in het klooster overnachten, dus wij hadden een kamer in een pension gereserveerd, gelegen in het hogere gedeelte van Stams. Het uitzicht vanaf ons balkon op Stift Stams en de omringende bergen was overweldigend. Hier hebben we 2 overnachtingen gehad, zodat we de volgende dag Stift Stams konden bezoeken. In de kerk vindt u tijdens de rondleiding een verguld beeld van Jacobus in een zij-altaar. Volgens de folders zou er nog een tweede afbeelding van Jacobus zijn, maar wij hebben die helaas niet ontdekt.
Het eerste gedeelte van Stams naar Haiming hebben we in een redelijk tempo afgelegd. Halverwege in Silz staat een oude Jakobsbron met een mooi Jakobsbeeld. In dit dorp zou ook nog een kleine drinkbron in de vorm van een jakobsschelp zijn, maar die hebben we helaas niet gezien. De open velden met maïs en appelbomen, maar zonder schaduw op het pad liggen achter ons. Vanaf Haiming wandelen we weer richting de rivier de Inn. Over de Inntalradweg volgen we de Inn. We verlaten deze radweg af en toe voor een leuk en smal paadje, met uitzicht op de rivier. Helaas is het pad ook zeer geliefd bij mountainbikers die ons bijna van de sokken rijden. Dit gedeelte van de route gaat gelukkig weer door het bos, want de temperatuur ligt rond de 30 graden. De route is hier aan verandering onderhevig geweest, het is belangrijk om de routebordjes te blijven volgen. Bij het gerestaureerde Römerbad (Kneippanlage) kun je je voeten ontspannen in het water of even relaxen op een bankje met uitzicht op de Inn. Langs de Inn wandelen we verder richting Roppen. Hier steken we de weg over en klimmen omhoog richting de Trankhütte. In 1500 was dit een rustplaats voor ruiter en paard. Over de oude Römerstraße (verharde weg) wandelen we door het bos naar Karres, waar we gastvrij onthaald worden.
Vanuit Karres beginnen we met een lekker klimmetje naar Karrösten. Hiervandaan dalen we af naar de brug over de Inn, op één gedeelte zelfs een afdaling van 15%! Rechtsaf ga je naar het plaatsje Imst, maar wij gaan de brug over om aan de zuidzijde van Inn verder te gaan naar het westen. Over een mooi bospad door het Arzler Wald wandelen we richting Imster Au. Hier staat een klein kapelletje met in een zilverkleurige roestvrijstalen box een pelgrimsboek. Op de deksel staat Jakobspilgerbuch.
Na een korte pauze volgen we onderlangs Imsterberg het pad langs het spoor, waar op dat moment de stijlvolle Venice-Simplon Orient Expres voorbij komt. Na circa 1 kilometer naast het spoor gelopen te hebben, beginnen we met een klim richting Ried. Dit klimmetje stelde echter niets voor ten opzichte van de klim die daarop volgde, namelijk de klim naar het kerkje St. Vigil in Obsaurs. Het kerkje is gesloten, maar de sleutel kan gehaald worden bij het eerste huis aan de linkerkant. Wij zijn er gelijktijdig met de Oostenrijkse pelgrim Jutta, die de sleutel gehaald heeft. Binnenin zijn diverse muurschilderingen, waaronder een authentieke tekening van een pelgrim uit 1604: een jakobsschelp met pelgrimsstaf (zie links op de foto). Nog een paar klimmetjes om daarna redelijk op hoogte te blijven. Af en toe zien we al een glimp van de ruïne boven bij Kronburg. Het smalle en mooie bospad brengt ons bij de Kronburger Schlucht, een mooie kleine waterval klettert hier spetterend naar beneden. Nog 30 minuutjes en we komen bij de barmhartige zusters van Klösterle Kronburg aan.
De afgelopen dagen was het steeds tussen de 30 en 35 graden. Regelmatig zeiden we: het mag wel 10 graden minder warm zijn. De weergoden hebben slechts het eerste gedeelte gehoord, 10 graden. Dat was vandaag de temperatuur. Ook de opgespaarde regen kwam vandaag in één keer met bakken naar beneden. Tezamen met een flinke wind voelde het erg koud en nat aan.
We dalen in ons regenpak via Rifenal naar Zams. Hier hebben we nog enige inkopen gedaan, maar helaas is de supermarkt bij het pleintje geen supermarkt meer. Voor de verder weg gelegen M-preis (grote supermarkt) moeten we even van de route af (langs de hoofdweg richting het treinstation Zams/Landeck, hier kunt u de route onderbreken of weer beginnen). In Zams steken we voor de laatste keer de rivier de Inn over en lopen er tot vlak voor Perjen er nog vlak langs. Net voordat de Inn een scherpe bocht naar links maakt, beginnen wij aan een stevige klim naar Stanz (700-1000 m). Dit pad wordt ook wel de Pfaffensteig genoemd. Vanuit Stanz lopen we in de richting van Grins. Op deze Römerstraße komen we nog een kapelletje langs de weg tegen. In Grins wandelen we over de oude Römerbrücke, indrukwekkend gelegen boven een Schlucht, waar het water vandaag onstuimig door stroomt. De paden in het bos lijken soms wel kleine beekjes, zoveel water is er gevallen en valt er nog steeds. Vanaf Grins wandelen we naar de Lärchkapelle, gelegen op de flanken van de Zintlkopi in het Zintlwald. Bij het verlaten van dit bos over de kruisweg (met handgemaakte reliëfbeelden) werd ons een blik gegund op de omringende bergen. Daar was redelijk wat verse sneeuw gevallen, zelfs de dennenbomen op de flanken waren wit bepoederd. Dit kon ook wel kloppen want op een gegeven moment gaf ons thermometertje een temperatuur aan van slechts 5 graden! En dat in hartje zomer. Net voor Flirsch wordt het eindelijk droog.
Download hier voor dit traject de GPS track: Traject-8-Innsbruck-Zams.zip (648 downloads)