Iets later dan gepland, de Casino supermarkt ging pas om 08.30 uur open, zijn we vertrokken. Als u ook nog inkopen moet doen bij de Casino en de boulangerie dan raden we u aan onze GPS track te volgen. Zo niet, dan loopt u vanaf de halles médiévales rechtstreeks naar de kerk, waar wij uiteindelijk ook de route weer oppakken. Vlak voordat we het dorp uitlopen zien we ook nog een beeld staan van Jongkind. Deze impressionistische schilder heeft zijn laatste jaren in La Cote Saint André doorgebracht, geïnspireerd door het bijzondere landschap.
Over een rustig weggetje bereiken we het dorpje Ornoncieux. Net na het dorpje gaan we rechtsaf en lopen verder over de Chemin Staint-Jacques. Door de maïsvelden wandelen we richting het plaatsje Faramans, dat we bereiken via het golfterrein en door het bos-park. Over een lange rechte weg lopen we verder in de richting van Pommier de Beaurepaire, het dorp dat je in de verte steeds ziet liggen. Na de klim, vlak voordat je het dorp inloopt, raden we aan om even terug te kijken over de vlakte, de kans bestaat dat je de Mont Blanc (4806 meter) ziet, de hoogste berg van Frankrijk. Later, bij de oriëntatietafel, zie je hem nog eens liggen. Op hoogte blijvend lopen we nu richting Pisieu met zo nu en dan een mooi uitzicht op de vlakte onder ons. In Revel-Tourdan slingert de route door het dorp. Vlak voordat je de kerk ziet, draai dan even 180 graden om; je ziet dan in een nisje van een huis een beeld van Jacobus. Vervolgens lopen we recht op onze accommodatie af. De luiken zijn dicht, hij zal toch niet gesloten zijn? Gelukkig niet, de eigenaar komt ons al tegemoet en de ingang is om de hoek bij het terras, waar we meteen een verkoelend drankje bestellen.
In Revel Tourdan ligt bijna alles op de route: de accommodatie en de Boulangerie/Epicerie. Laat je echter niet misleiden door het bordje boven de ingang (Tabac), want dit winkeltje heeft bijna alles. Al klimmend lopen we richting La Bornet (438 meter). Hierbij lopen we een stuk langs de TGV lijn Paris – Valence. In de tijd die wij nodig hadden om langs het spoor te lopen, passeren ons 6 TGV’s. Het is altijd een indrukwekkend gezicht als deze treinen met 300 km per uur voorbij komen. In La Bornet heb je de keuze om of de GR 65 te blijven volgen of het alternatief. De alternatieve route is circa 5 km korter en komt vlak voor Assieu weer op de GR65 uit. Wij hebben gekozen voor de originele GR65 route, enerzijds omdat het mooi weer is, anderzijds omdat we dan langs het klooster Monastère des Carmélites in Surie komen. In het klooster kun je, als ze geopend zijn, eventueel overnachten. Toen wij er waren, waren ze gesloten. Het eerste wat je ziet als je Surie binnenloopt is de toren van Surie. Deze toren is circa 12 meter hoog en heeft muren die 180 cm dik zijn. Langzaam maar gestaag lopen we naar het dorpje Assieu. Vlak voordat we dit dorp verlaten, slaan we linksaf richting onze gereserveerde accommodatie. Althans, dat dachten we…..
Op zoek naar onze accommodatie spreken we een echtpaar in die straat.
“de Chambre d’Hote waar u het over heeft die is er niet meer. Die is voor langere tijd verhuurd. Hoe is dat mogelijk? Wij hebben al in april gereserveerd.Iets verderop is een café/restaurant, misschien kunnen zij u helpen”.
Verbouwereerd lopen we naar het café. Dit verwacht je niet na 28 km wandelen. In Assieu is helemaal geen accommodatie, waar overnacht kan worden. Het is tenminste niet bij de lokale bevolking bekend. Ook een Accueil Jacquaire schijnt er niet meer te zijn. Gelukkig is de bareigenaar behulpzaam en dankzij hem en het internet hebben we toch nog een accommodatie in Cheyssieu gevonden. Hemelsbreed 3,3 km, maar in werkelijkheid 5 km. Gelukkig blijkt dit plaatsje op de verlegde GR65 te liggen, dat scheelt de volgende dag weer 5 km. Dit oponthoud heeft ons zeker 1 tot 1,5 uur gekost. We pakken de rugzakken weer op en lopen door de velden verder. Sinds juni 2013 is de route verlegd, maar je kunt nog altijd kiezen voor de oude GR65 of de nieuwe GR65. De oude GR65 is korter, maar gevaarlijker, vooral vlak voor Chavanay, waar je de brug over de Rhône moet. Deze is niet voorzien van een trottoir en de auto’s en vrachtwagens denderen als gekken langs je heen. Ook staat er vaak veel wind, wat de oversteek extra bemoeilijkt. Later op de GR65 hoorden we van diverse mensen, die de oude GR65 route hebben gelopen, dat dit absoluut niet prettig was, vooral niet vanaf Clonas.
De nieuwe GR65, zoals wij hem hebben genomen, gaat via Cheyssieu, St. Prim en Les Roches de Condrieu. In laatstgenoemde gaat de route de Rhône, waarna de route verder gaat over de ViaRhona.
Na een goed uurtje komen we dan eindelijk aan in Cheyssieu. De accommodatie zit op de Route des Alpes. Waar we de weg bij het kruis over zouden moeten steken, gaan we nu rechtsaf en daarna alsmaar rechtdoor. Vanuit een heg worden we opgeschrikt door een hond en net daarna is de poort, waar we aanbellen. De gastvrouw ontvangt ons hartelijk maar had ons niet meer verwacht. Ze was er van uitgegaan dat we met de auto waren en was zeer verbaasd dat we te voet waren. Tsja, met de auto was het slechts 10 minuutjes geweest.
Op deze dag wordt er geen diner geserveerd, maar op andere dagen is dit wel mogelijk (kosten circa € 25,- per persoon). Wij vragen of we heet water kunnen krijgen, zodat we ons noodrantsoen kunnen aanspreken. Ze ziet de zakjes en vraagt of we er soms wat salade bij zouden willen hebben, hetgeen we positief beantwoorden. Niet veel later komt ze met een dienblad vol aan. Waarschijnlijk met overblijfselen van ’s middags of de dag ervoor, maar het was voor ons een complete maaltijd: salade, rijst met gevulde tomaat, worst en kaas, fruit en een toetje. We hebben het ons heerlijk laten smaken. De kamer is erg luxe. Bij navraag blijkt dat ze veel mensen heeft die één nachtje blijven op weg naar het zuiden (Cheyssieu ligt namelijk dicht bij de Autoroute de Soleil A7). De Chambre d’hote Les Glycines is dus zowel voor automobilisten, motorrijders en vermoeide fietsers en wandelaars geschikt. Het beschikt zelfs over een zwembad in de prachtige tuin (geopend half mei tot half oktober).
Behalve de eerste dag zijn we vandaag relatief laat vertrokken. Als we gewild hadden konden we al om 07.30 ontbijten, maar 08.00 uur vonden we ook goed. We hoefden tenslotte 5 kilometer minder ver te lopen. Pas om 09.45 uur zijn we vertrokken. Helaas was de boulangerie vandaag gesloten, dus de inkopen zouden we in het volgende dorp moeten doen. Vlak na het vertrek steken we via een brug de A7 Route de Soleil over, het verkeer raast onder ons voorbij. Door de velden bereiken we tenslotte het stadje Les Roches de Condrieu. Bij het binnenlopen van dit stadje was de boulangerie (bij de brug circa 500 meter naar links of aan de overzijde van de brug) nog open tot 13.30 uur, de petit casino tegenover de bakker was open tot 13.00 uur. Het was 12.50 uur dat we uit de bakkerij stapten en we wilden nog gauw even naar de petit casino, op dat moment sluit hij de winkel al en gaan de rolluiken naar beneden. Dus moesten we onze eigen drinkvoorraad maar gebruiken. We zijn terug gelopen naar de brug waar een mooie picknickplek is. Na deze lunchpauze zijn we de Rhône overgestoken. Aan de overzijde vervolgen we onze route over de ViaRhona naar Chavanay. De ViaRhona is een fietsroute van Geneve naar de Middellandse Zee, maar wordt ook gebruikt door wandelaars. Het is een gemakkelijk pad langs de Rhône, maar er is weinig tot geen schaduw. De zon schijnt volop en door de hoge temperatuur van 35 tot 40 graden zijn de laatste 6 kilometers naar Chavanay vermoeiend en zwaar. Je kunt goed merken dat je hier in het wijngebied loopt, langs de route zien we vele wijncaves en deze vinden we ook vlak bij onze accommodatie (iets links van de GR 65 route).
Download hier voor dit traject de GPS track: Traject_GR65_La_Cote_stAndre_Chavanay.zip (550 downloads)
Volgende traject: Chavanay-Montfaucon en Velay