Vandaag was zo’n dag waarop de dingen verlopen zoals ze niet zouden moeten verlopen. Jakobsweg-routes die verlegd zijn, onduidelijke markeringen (route wel weer gevonden), regen vanaf 16.00 uur en als laatste arriveren bij de accommodatie en dan van de boer te horen krijgen dat ze nergens van af weten en geen reservering hebben staan, terwijl we wel voor 2 nachten gereserveerd hadden. Na bijna 24 km. wandelen zit je daar niet op te wachten. De boer heeft toen zijn vrouw gebeld maar ook die kon zich niets herinneren, ook niet na het tonen van onze schriftelijke bevestiging. Gelukkig was er wel plaats, maar het duurde even voordat de kamer gereed was.
Vanaf St. Johann naar Going volgden we de route die de pelgrims in de middeleeuwen namen. Lopend richting Römerhof wandelen we over de Römerweg, het kan zijn dat deze weg nog uit de Romeinse tijd stamt. Dit is echter niet met 100% zekerheid te zeggen, wel dat hij al zeer oud is.
Vanaf Going hebben we steeds mooi uitzicht op het Wilder Kaiser gebergte. Na Ellmau gaan we het bos weer in om er bij Schatseite weer uit te komen om over het asfalt verder te gaan. Hier raken we de route kwijt. Een sticker richting Söll geeft aan rechtsaf, de GPS geeft aan linksaf, maar daar is het pad onduidelijk. Keuze gemaakt, we volgen de bordjes. Ook in het boek van Peter Lindenthal lezen we dat de route inmiddels verlegd kan zijn. Langs de kabelbanen en over een grote parkeerplaats vervolgen we ons pad naar de voetgangerstunnel. Daar vinden we weer een sticker. Ook in het gehucht Blaiken zien we gelukkig weer een bordje, toch blijft het lastig om de route goed te volgen . In Söll aangekomen lopen we wegens werkzaamheden een omleiding voor voetgangers om even later de route weer op te pakken. In de kerk van Söll bevindt zich een beeld van de Heilige Jacobus.
Het was de bedoeling om op de vrije dag met de bergbaan naar de Hohe Salve op 1828 meter te gaan en daar een kleine wandeling te gaan maken, maar het heeft bijna de hele dag geregend en er hing een laaghangende bewolking. Het werd dus een echte rustdag.
Sneeuw! Versgevallen sneeuw op de toppen van de bergen rondom onze accommodatie. De sneeuwgrens lag op 1300 meter (eind mei). In de ochtend moesten we helaas in onze regenkleding lopen. Het was goed te merken dat het op onze rustdag de hele dag had geregend. De rivier de Brixentaler Ache, waar we langs liepen, had een behoorlijk harde stroomsnelheid. Net na het vertrek worden we aangesproken dooor een bewoner met de mededeling dat we fout lopen. We moeten iets terug en dan naar boven richting de bomen om bovenlangs naar het kapelletje te gaan. Dit is een deel van de oude Römerweg en dus een stukje authentieke pelgrimsweg. In een lekker tempo lopen we naar Itter. De kerk zien we al liggen, maar de route buigt vlak voor Itter, bij Itterdörfl, af naar rechts. We gaan hier het bos in om er bij Kirchbichler Boden. De kerk is open en we halen hier weer een mooie stempel voor onze pelgrimspas. We vervolen de route langs de Brixtaler Ache, een snelstromend riviertje. Via Brückhäusl bereiken we Wörgl. Dit is een grotere plaats met internationaal treinstation waar de Jakobsweg tussentijds afgebroken kan worden en ook weer gemakkelijk gestart kan worden. Over een smal pad langs het spoor blijven wij aan de rand van Wörgl. Via een voetgangersbrug steken we de Inn over. Een pittig klimmetje door het bos volgt. We komen door de gehuchtjes Thal, Glatzham, Egg en Berg. In Berg is er een leuke verrassing: een kastje aan de boom boven een bankje. Aan de buitenkant is een jakobsschelp bevestigd en onder staat Jakobs-Weg. In het kastje staat een flesje schnaps met glaasjes, een pelgrimsschrift en een stempel. Aan de binnenzijde van het deurtje staat nog een mooie tekst voor de pelgrims. De schnaps hebben we laten staan, maar de stempel hebben we wel toegevoegd aan onze stempelkaart. De laatste stempel van vandaag hebben we in de kerk van Breitenbach gehaald, tevens eindpunt voor vandaag. De route was over het algemeen open van karakter. Waren de boeren van de week het hooi aan het binnenhalen, nu waren ze druk bezig om mest uit te rijden.
Na regen komt zonneschijn. Vanmorgen opgestaan met een strak blauwe lucht. Het belooft weer een warme dag te worden. Over leuke weggetjes, karrensporen, smalle bospaadjes en paadjes door het grasland wandelen we naar Voldöpp/Kramsach. Onderweg isw het vaak, eigenlijk te vaak, vertrouwen op ons eigen richtingsgevoel. De bewegwijzering is op dit traject erg slecht en het wordt nog erger. Bij Voldöpp steken we de Inn over naar Rattenberg. Rattenberg is één van de oudste stadjes in Tirol en met 440 inwoners het kleinste stadje van Oostenrijk. Dit stadje is ook bekend als glasstad, in het oude middeleeuwse centrum zijn dan ook veel ateliers en winkeltjes. Hier vindt u ook diverse kerken, het Augustiner Museum en de Burcht, waarvandaan u een mooi uitzicht heeft op de Inn en de omgeving. Vanuit Rattenberg kun je op twee manieren verder gaan naar Strass im Zillertal. De eerste is via de fietsroute Innradweg, een aanrader bij slecht weer. Wij hebben voor de andere route gekozen. Daarbij zijn we dwars dfoor Brixlegg gegaan en via het mooie slotpark van Schloß Matzen naar St. Gertraudi gegaan. Wij hadden veel moeite om onze weg te vinden, soms was er lange tijd geen bordje of sticker te vinden en soms op een plaats waar je het niet verwacht. Maar het is een route die absoluut de moeite waard is om te lopen. Aan de buitenkant van de kerk van St. Gertraudi is een nis met een tafereel met Jakobus. Binnen kunnen we weer een stempel halen. In Strass im Zillertal is de kerk geweid aan de Heilige Jakobus, bij het hoofdaltaar staat een beeld en op het plafond een mooie beschildering. De Jakobsstaf en de schelp staan ook in het wapen van Strass im Zillertal.
Net buiten Strass im Zillertal lopen we over de Lindenallee richting Jenbach. (Het is ook mogelijk om via de Wallfahrtskirche Maria Brettfall en de Notburgakapelle te gaan. Bij deze variant moet u rekenen op minstens 1 uur extra.) Net na het oversteken van de Inn wandelt een pelgrim ons onder de brug van de snelweg tegemoet. Het blijkt een Nederlander te zijn die de Oostenrijkse Jakobsweg in omgekeerde richting loopt en onderdeel is van zijn pelgrimstocht van Venlo naar Jeruzalem. Na een kort praatje gaan we verder. Over de weg verlaten we Jenbach om net na de Achenseekraftwerke een stuk door het veld te lopen langs een meertje. Op ongeveer 2 tot 3 kilometer buiten Jenbach beginnen we aan de 4,5 km. lange klim naar de St. Georgenberg. Van oorsprong het klooster van de Fiechter Benediktijnen. Tegenwoordig is het een bekend Wallfahrtsoort. Over een moderne kruisgang klimmen we gestaag omhoog. Via de Höhen Brücke, een architectonisch meesterwerk uit de 16e eeuw, komen we boven bij St. Georgenberg. Boven aangekomen bekijken we de kerk en bestellen bij het restaurant een heerlijk Tiroler Gröstl, maar je kunt hier ook een Pilgersuppe bestellen. Om verder te gaan naar Stift Fiecht in het dal zijn er drie mogelijkheden:
- Door de Wolfsklamm. Deze is erg mooi om te lopen. Het pad door de Wolfsklamm is echter vrij smal en telt 354 trappen die niet altijd even gelijk zijn en er komen veel mensen in tegengestelde richting naar boven.
- De slecht-weer-variant. Je wandelt hierbij over een Forststrasse (onverharde weg) die bij Weng overgaat in een asfaltweg.
- De route door het bos via Bauhof.
Wij hebben voor variant 3 gekozen. Dit is een hele mooie route. In het begin moet er nog even door het bos geklommen worden naar de boerderij Bauhof, maar daarna volgt een pittige afdaling. Hierin schuilt ook het gevaar, bij regen kan het bospaadje verraderlijk glad worden. We overnachten bij de broeders in het Benediktijner Stift Fiecht. De volgende dag hebben we vanuit Stift Fiecht een rondwandeling gemaakt door de Wolfsklamm naar St. Georgenberg (Wandeling Stift Fiecht – Wolfsklamm – St. Georgenberg (Tirol, Oostenrijk), 10 km.).
Info volgt nog.
Info volgt nog.
Download hier voor dit traject de GPS track: Traject-7-StJohanninTirol-Innsbruck.zip (639 downloads)